شاید یکی از مهم‌ترین توسعه‌هایی که بر مبنای واقعیت مجازی و افزوده صورت گرفت و نتیجه‌ی خارق‌العاده‌ای در پی داشت، فنّاوری واقعیت ترکیبی (Mixed Reality) بود.
واقعیت ترکیبی حاصل از قرار گرفتن واقعیت مجازی و افزوده در کنار هم برای غرق کاربر در یک برنامه از پیش برنامه‌ریزی‌شده است که اصل آن در دنیای واقعی قرار دارد. تفاوت بین تصاویر واقعی و مجازی دران سخت است و همه‌چیز دران از قوانین واقعی پیروی می‌کنند. در این واقعیت فرد می‌تواند به‌صورت واقعی به اشیاء نزدیک و دور شود و زاویه خود را به‌صورت واقعی با آن تنظیم کند. در این نوع واقعیت بر اساس لمس تغییر می‌یابد وگرنه همه‌چیز واقعی به نظر می‌رسد.
ادغام دنیاهای واقعی و مجازی به جهت تولید محیط‌های جدید و تجسم‌هایی که دران‌ها، اشیاء فیزیکی و دیجیتالی با یکدیگر همزیستی و تعامل بلادرنگ دارند. واقعیت ترکیبی نه‌تنها در دنیای فیزیکی یا دنیای مجازی واقع می‌شود، بلکه مخلوطی از واقعیت و واقعیت مجازی، شامل هر دو واقعیت افزوده (AR) و مجازی (VR)، می‌باشد. واقعیت ترکیبی با قرار دادن تصاویر پیچیده واقعیت مجازی در محیط واقعیت افزوده، این ترکیب را انجام می‌دهد. در حقیقت واقعیت ترکیبی نسخه اساساً بهبودیافته‌ای از واقعیت افزوده است.
گرچه شما می‌توانید دستگاه‌های واقعیت ترکیبی را تحت عنوان واقعیت افزوده توصیف کنید، ولی واقعیت ترکیبی تعریف مشخص‌تری ارائه می‌دهد. می‌توانید آن را تقریباً به‌عنوآن‌یک زیرشاخه از واقعیت افزوده پیشرفته در نظر بگیرید، چنان‌که MR، واقعیتی که شما می‌بینید را افزایش می‌دهد؛ اما به طرزی بسیار عمیق‌‌تر و یکپارچه‌شده‌تر. AR یک‌لایه‌ی افزوده بر روی واقعیتی که می‌توانید ببینید فراهم می‌‌آورد، درحالی‌که MR همه‌چیز را یکپارچه‌تر ترکیب کرده و میزان بیشتری از تعامل کاربر را فراهم می‌کند.
