در Jurassic Park و فیلم‌های Jurassic World پرتنش‌ترین سکانس‌ها مربوط به سکانس‌هایی است که دایناسورهای Velociaptor (رپتور) در آن‌ها حضور دارند، این سکانس‌ها نمادین‌ترین لحظات این مجموعه هستند. در نتیجه زمانی که توسعه‌دهنده انگلیسی Coatsink Software از ساخت Jurassic World Aftermath خبر داد، حضور این‌گونه دایناسورها در این تجربه واقعیت مجازی جای تعجب نداشت. اما برخلاف فیلم‌ها که یک اکشن پی‌در‌پی است، این بازی بیشتر جزو ژانر دلهره‌آور محسوب می‌شود که فضای آن را کاملاً با واقعیت مجازی سازگار می‌کند.
اگر شما یکی طرف‌داران این فرانچایز هستید، خوشحال می‌شوید که بدانید وقایع این بازی دو سال بعد Jurassic World صورت می‌گیرد، و شما را به Isla Nublar می‌فرستد تا چند مواد تحقیقاتی شدیداً ارزشمند را برگردانید. مشخصاً نقشه آن‌جوری که قرار بود جلو نمی‌رود، و شما در جزیره سقوط می‌کنید و هدف اصلی شما پیداکردن یک راه فرار از جزیره می‌شود. بازی شامل جست‌و‌جو در تسهیلات و مقدار خیلی زیادی از پنهان‌کاری می‌شود.
بازی Jurassic World Aftermath بر روی هدست Oculus Quest 2 کاملاً زیبا و جذاب به نظر می‌رسد. شاید برای ساخت یک بازی با ژانر دلهره‌آور استفاده از یک استایل کارتونی cel-shaded مناسب به نظر نرسد، اما مطمئناً Coatsink توانسته است با کمک صداگذاری فوق‌العاده این گرافیک و ژانر را همخوان کند. در بخش صداگذاری این شرکت به معرفی استعدادی مانند Sir Patrick Stewart در بازی Shadow Point شناخته شده است، با اینکه این عنوان شامل صداگذاری شخصیت خوبی است اما افکت اسپاتیل است که به این عنوان برتری می‌بخشد. درحالی‌که این عنوان در ژانر وحشت نیست، اما از ایده کلاسیک «آن چیزی که نمی‌بینی به‌مراتب خوفناک‌تر از آن چیزی که می‌بینی است» استفاده می‌کنید، این موضوع را زمانی متوجه می‌شوید که صدای حرکت رپتورها را در راهروها می‌شنوید.
به دلیل اینکه شما زمان زیادی را در زیر میز و کمد‌ها قایم می‌شوید، می‌توانید از شکاف‌ها رپتورها را ببینید که در حال گشت‌زنی هستند. آن‌ه ابیشتر مواقع با استفاده از صدا محل شما را پیدا می‌کنند، پس دوییدن و کوبدن درها می‌تواند باعث شناسایی و در نتیجه مرگ شما شود. با این حال محدودیت‌های این موجودات کاملا قابل تشخیص است. رپتورها در زمان حرکت انیمیشن بو کشیدن دارند اما این انیمیشن در گیمپلی تاثیری ندارد و آن‌ها با این کار شما را پیدا نمی‌کنند. اگر زیر میزی که در نیم متری شما را نگاه کنند، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. حتی زمانی که مستقیما به شما نگاه کنند تا زمانی که داخل یک سوراخ مکعبی باشید، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. با این حال اگر پیش از حد وارد خط دید رپتور بشید به شما حمله می‌شود و احتمال زیاد مرگ خود را رقم زده‌اید.
پنهان شدن یکی از سه سیستمی است که در گیمپلی بازی Jurassic World Aftermath بکار برده شده است. دو سیستم دیگر به کار گرفته شده تعاملات از راه دور و معماها هستند. در نقد و بررسی یک عنوان واقعیت مجازی یکی از مهم‌ترین فاکتورها مقدار تعامل‌پذیر بودن محیط بازی است. در Jurassic World Aftermath شما نمی‌توانید با هیچ چیزی به‌غیراز اشیا تعیین شده به تعامل بپردازید. در بازی‌های ویدئویی که شما را مجبور به پنهان شدن می‌کنند، می‌توانید با برداشتن و پرتاب کردن لیوان یا شیءهای دیگر باعث ایجاد حواس‌پرتی شوید اما متأسفانه این موضوع در مورد Jurassic World Aftermath صدق نمی‌کند. در عوض شما می‌توانید به استفاده از دستگاهی که در پشت دست شما قرار دارد، تلویزیون و بلندگوها را فعال کنید و با این کار حواس رپتورها را به سمت دیگری متمرکز کنید. این بازی نسبت به حال و هوایی که در خود جای‌داده است به‌صورت پرخاشگرانه‌ای شما را در مبحث «تعامل با محیط» محدود می‌کند، و این مورد را می‌توان عجیب نامید.
بیشترین عناصر تعاملی بازی در نزدیکی رایانه‌ای است که بخش معمایی را در خود جای‌داده است، البته دکمه‌های عجیب غریب آسانسورها هم قابل تعامل بودند. بخش معمایی بازی شامل چند کار ساده مانند، فشردن چند دکمه به ترتیب و چرخاندن چند دکمه دیگر می‌شود. این کارها را می‌توان به‌عنوان یک استراحت در میان پنهان کاری‌ها دانست. البته استرسی جذاب در این کار به شما وارد می‌شود زیرا هر لحظه ممکن است یکی از رپتورها از در خودکار وارد اتاق شود.
اما رپتورها تنها دایناسورهای موجود در Jurassic World Aftermath نیستند، جلوتر در بازی شما به یک برونتوسوروس دوست‌داشتنی برخورد می‌کنید که توسط موجود دیگری مورد حمله واقع می‌شود و از این لحظه به بعد سیستم گیمپلی که شامل پنهان‌کاری می‌شد، عوض می‌شود. مورد دیگر این است که در بین این ۴ الی ۵ ساعت گیمپلی شما می‌توانید به‌راحتی نبود هیچ‌گونه اشیاء جانبی را احساس کنید. به‌احتمال زیاد موردی برای بازگشت به بازی و انجام دوباره آن وجود ندارد.
Jurassic World Aftermath از لحاظ راحتی، به‌خوبی تعبیه شده است. تنظیمات معمول مانند بازی‌کردن در حالت نشسته و ایستاده، چرخش نرم یا ضربه و دیگر تنظیمات در بازی قرار گرفته است، شما حتی می‌توانید جای کنترلرها را با یکدیگر عوض کنید. برعکس رپتورها، بازی به‌آرامی پیش می‌رود و احتمالاً بیشتر بازیکن‌ها می‌توانند به‌راحتی در بازی پیشروی کنند.
Coatsink به‌خوبی با واقعیت مجازی آشنا است و می‌دانید چه چیزی در این تکنولوژی بکار می‌آید و چه چیزی به کار نمی‌آید، این موضوع به‌خوبی در Jurassic World Aftermath مشخص است. این عنوان به‌صورت ماهرانه‌ای تنش ایجاد می‌کند و گهگاهی حس آرامش را با برگشت به اتاق فرمان به شما می‌چشاند. با این به دلیل کمبود اشیا قابل تعامل، انجام حرکات مبتکرانه محدود شده است. مورد دیگری که تأسف‌بار است این است که شما فقط می‌توانید نصف داستان بازی را پیش ببرید و برای ادامه آن باید تا سال 2021 صبر کنید. این اتفاق برای یک نمایش خانگی شاید جذاب باشد، اما برای یک بازی ویدئویی واقعیت مجازی نه. در آخر Jurassic World Aftermath را می‌توان یک بازی خوب دانست که انگار یک دستش به پشت کمرش بسته شده است.
